underground notes
Κοχύλια από τη Γιαλούσα
Τα φύλλα της φοινικιάς διαγράφουν μια σιλουέτα στο σκοτεινό ουρανό - τα σύννεφα έρχονται και είναι πανσέληνος. Ο καύσωνας της μέρας έχει περάσει - τώρα, όπως θα έλεγε η μητέρα μου, "οι πύλες του παραδείσου άνοιξαν" διότι φυσά λίγος αέρας και γυρίζει την ανέμη και την πυξίδα... Βρίσκονται κοντά στη λιμνούλα στον κήπο μου... Ο νάνος από τα παραμύθια στέκει δίπλα από τη λίμνη... Βρήκα το νάνο αυτό σε ένα ανθοπωλείο στη Λάρνακα και τον έφερα στο σπίτι μου. Είναι μια φιγούρα από το παραμύθι της Χιονάτης και των εφτά νάνων... Ο γιος μου διαμαρτύρεται ότι σιγά-σιγά μετατρέπω τον κήπο σε βρεφοκομείο!... Δεν γνωρίζει ότι χρειάζομαι τέτοιους περισπασμούς για να επιβιώσω - ένας νάνος, ονειροσυλλέκτες, διακοσμητικά κοχύλια, κεριά και πέτρες που μάζεψα από διάφορους μαζικούς τάφους και χωριά που έχουν αφανιστεί... Χρειάζομαι αυτά τα παράξενα στολίδια για να μου υπενθυμίζουν πόσο παράδοξη είναι η ζωή σε αυτό το νησί, και πως συνεχώς "δραπετεύουμε" από την πραγματικότητα... Πως ακούμε τα παραμύθια των πολιτικών, χωρίς να αμφισβητούμε τα "τέρατα" που αναφέρουν και περιμένοντας για ουρανοκατέβατα "θαύματα"...
Η περασμένη βδομάδα ήταν γεμάτη με δραστηριότητες για τους αγνοουμένους και τους μαζικούς τάφους - μια κηδεία, ένα σεμινάριο και μια δραστηριότητα όπου κατατέθηκαν λουλούδια σε μαζικούς τάφους όπου Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι θάφτηκαν στις δύο πλευρές του νησιού μας. Η κηδεία του "αγνοούμενου" πατέρα του Σπύρου Χατζηνικολάου έγινε σε μια εκκλησία στην Αγλαντζιά. Παρευρέθηκαν πέραν των πεντακοσίων ατόμων... Χωρίς δάκρυα, αλλά μια παρατεταμένη αναμονή για το τι συνέβηκε, πού ήταν, αν θα τον έβρισκαν κτλ. Τον βρήκα στη Γαλάτεια με κάποιους άλλους που τους είχαν πάρει από το καφενείο... Ο Έρντενγκιζ, ο άνθρωπος που κάνει όλη τη δουλειά για τους "αγνοουμένους" στο βόρειο μέρος του νησιού, σκάβει, παρ' όλες τις διαμαρτυρίες. Τώρα τον έχουμε, σε ένα μικρό φέρετρο, σχεδόν σαν παιδικό, εφόσον πλέον δεν υπάρχει το μεγαλόσωμο παλικάρι από τη Γιαλούσα, αλλά τα κόκαλα που χωρούν σε ένα μικρό φέρετρο. Ο δικαστής Τάκης Χατζηνικολάου σκοτώθηκε στη Γαλάτεια, με δύο σφαίρες στο κεφάλι... Μεταφέρω μια σακούλα γεμάτη με κοχύλια που μάζεψα τα τελευταία χρόνια από την παραλία "Μάλιμπου" στη Γιαλούσα, με σκοπό να τα βάλω στον τάφο του... Αυτά τα κοχύλια θα του ψιθυρίζουν αιώνιες ιστορίες της θάλασσας... Υπάρχει και άμμος στη σακούλα, που θα αναμειχθεί με το χώμα στον τάφο του... Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος προΐσταται της ακολουθίας. Ακολουθεί μια σειρά από ομιλητές, κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν εθνικιστικό λόγο... Όμως, απομένει να μιλήσει και ο Σπύρος, ο γιος, που δίνει το μήνυμα εκ μέρους της οικογένειας. Όταν μιλά, η ομορφιά του ως άνθρωπος εκδηλώνεται και συγκλονίζει το ακροατήριο... Καθώς μιλά για τον κοινό πόνο των οικογενειών των αγνοουμένων - Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων - αναδείχνει πόσο παράλογος είναι ο εθνικισμός. Μιλά για τους άλλους μαζικούς τάφους στα χωριά Μάραθα, Σανταλάρη και Άλοα (Murataga-Atlilar-Sandallar), που δημιουργήθηκαν από μια ομάδα Ελληνοκυπρίων. Εκεί γυναίκες και παιδιά βιάστηκαν και σφαγιάστηκαν το 1974... Ο Χουσεΐν Ρουστέμ Ακάνσοϊ, ένας από τους συγγενείς των δολοφονηθέντων και ταφέντων σε αυτό το μαζικό τάφο, είναι μαζί μας και καταθέτει λουλούδια στο μικρό φέρετρο του πατέρα του Σπύρου, εκ μέρους της Δικοινοτικής Επιτροπής των Συγγενών των Αγνοουμένων... Η εικόνα είναι πολύ συγκινητική - κάτι που δεν ξανάγινε σε αυτή τη χώρα... Δυο γιοι, ο Σπύρος και ο Ακάνσοϊ, κατανοούν τον πόνο ο ένας του άλλου και προσπαθούν να τον ξεπεράσουν μαζί... Ο Σπύρος μιλά για το ότι ο πόνος των οικογενειών των αγνοουμένων είναι ο ίδιος, είτε αυτοί είναι Τουρκοκύπριοι είτε είναι Ελληνοκύπριοι, όπως επίσης ίδιοι είναι και οι δολοφόνοι...
Ο νάνος δίπλα στη λιμνούλα, ο αέρας, τα αστέρια και τα φύλλα της φοινικιάς μου χαμογελούν εκείνη τη νύχτα... caramel_cy@yahoo.com
της Sevgul Uludag
Κωδικός άρθρου: 731587
ΠΟΛΙΤΗΣ - 05/08/2007, Σελίδα: 27
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου